Epe fietst voor water 2019 › Dag 6: ‘Together to the top’
We vertrokken vanochtend vroeg vanuit de hoogst gelegen stad van Kenia. We sloegen linksaf en reden het asfalt op. Het vals plat beviel ons redelijk goed. Dit beloofde een mooie tocht te worden. Al stoempend ging het richting het eerstvolgende dorpje. Gevalletje ‘niets aan de hand’.
We sloegen rechtsaf. Hier begon de dag pas echt. De weg werd onverhard, het stijgingspercentage vermeerderde. De één-op-één gesprekjes tussen ons fietsers werden steeds korter. Soms waren we zelfs minuten achtereen stil en luisterden we enkel naar onze eigen ademhaling.
We kwamen langs talloze hutjes, huisjes en gebouwtjes, waar keiharde muziek uit klonk. In sommige gevallen hadden ze zelfs uitnodigende speakers buiten gezet. Het waren kerken. Volop in bedrijf. Vandaag was het zondag.
De onverharde weg steeg door. Uiteindelijk zelfs naar ruim 2800 meter. We stopten regelmatig, we wachtten op elkaar. ‘Together to the top’, zo was ons credo. Bij bereiken van het hoogste punt (ruim 2800 meter) genoten we de geweldige vergezichten over de Rift Valley.
Daarna daalden we af. De onverharde weg werd hobbeliger. Snelheid werd hoger. Stuur, handen en schouders trilden. Kettingen ratelden, derailleurs kletterden.
Losse brokken met scherpen randen werden ontweken, grote gaten gemeden en stenen spatten vervaarlijk onder onze banden vandaan.
Een stukje asfalt en een lunch, brachten tijdelijke verlossing van deze intense klimuitdaging.
Maar meteen na dat middagmaal wachtte de crux van deze Koninginnenrit. Weer klimmen. Weer een enorm stijgingspercentage, weer een onverharde weg. Op sommige delen waren de wegen opgevuld met extra rotspartijen. Daar was bijna niet te fietsen. Voor velen was lopen de enige optie.
‘Together to the top’ is natuurlijk leuk, maar wie klimt, moet ook dalen. Dat is in de laatste 15 kilometers van deze heroïsche etappe wel gebleken. Op onverhard parcours denderden we naar beneden. De weg kronkelde door een prachtig bos. Aan het eind ervan kwam er asfalt in beeld. En niet lang daarna volgde het eindstation. Voor ons allemaal. Together to the top, together at the finish…
(Foto’s: Martin Hogeboom)
(Tekst: Dennis Dekker)
Meer foto’s zien? Klik dan hier!
