Kenia en Boresha › Kenia en Boresha… (deel 1)

Kenia is een arm land. Een dak boven je hoofd, eten en gratis stromend water zijn hier dus van levensbelang. Toch zijn er veel families die veel moeite hebben om in dit land te overleven. Soms kunnen ouders hun eigen kinderen niet eens onderhouden. Het is dus niet voor niets dat Stichting Kenya Kinderen jaren geleden is begonnen met de bouw van het Boresha kindertehuis in het plaatsje Maai Mahiu.

Daarnaast zet de stichting zich in om de bevolking van diezelfde gemeente aan stromend water te helpen. Zo worden er verschillende acties (zoals Epe Fietst Voor Water en de Jumbo Koopjesmarkt voor Kenia) bedacht. De stichting wordt eveneens geholpen door diverse sponsoren. In onderstaand verhaal proberen we vanuit verschillende invalshoeken en oogpunten de situatie in een land als Kenia te vertellen. We hebben diverse gesprekken gevoerd met personen die allemaal wel één aspect over het land in het algemeen en over Stichting Kenya Kinderen in het bijzonder vertellen. Kort en goed: Kenia en Boresha: vanuit diverse invalshoeken bekeken…

“Ik ben Alice Njeri, 30 jaar oud. Ik ben als assistent manager aan het Boresha kindertehuis verbonden. Ooit, lang geleden, was ik één van de eersten die hier onderdak vond. Ik woonde in Eldoret, heb een broer en twee zussen, waarvan één helaas op 13-jarige leeftijd overleden is. We waren arm, aten vaak dezelfde goedkope maaltijd (maismeelpap genaamd Ugali) als avondeten. Mijn vader was alcoholist, dus de sfeer thuis was niet al te best.”
“Ik moest daar weg en kwam terecht in Maai Mahiu. Via via ontmoette ik Erwin van Andel en Jan Brinkman. Ik hoorde van de plannen van deze lieve Nederlanders. Ze vormden de Stichting Kenya Kinderen, ze zetten dit kindertehuis op, ik mocht er komen wonen. Ze brachten mij een lot uit de loterij. Sindsdien heeft Erwin me gesteund met alles dat ik nodig had. Hij noemt me zijn Keniaanse dochter, ik noem hem daddy. Ik ben al een keer in Nederland geweest bij hen. Wat heb ik er een enorm lieve familie bijgekregen.”
“Sinds de hulp die ik van Erwin krijg, heb ik in mijn dagboek een aantal persoonlijke doelen geschreven. Het klinkt misschien gek, maar het afronden van de middelbare school en het afronden van de universiteit stonden in grote letters geschreven. Ik heb mijn Bachelor of Commerce (commerciële economie) inmiddels gehaald. Ik gaf een tijd computerles op een school en ben inmiddels assistent manager en pr-medewerker van Boresha geworden. Ik vind het heerlijk om anderen te vertellen over dit prachtige initiatief van de Stichting Kenya Kinderen. Mijn werk is zeer divers en enorm waardevol. Er komt zo veel bij kijken. Ik regel de salariëring van de medewerkers hier, maar ben ook aanspreekpunt voor anderen in Kenia en Nederland. Er zijn mensen die de kinderen van Boresha financieel ondersteunen (sponsorprogramma), er zijn mensen die informatie willen over andere projecten waar we aan meehelpen. Ik doe er echt alles aan om het woord in deze regio rondom Maai Mahiu te verkondigen.”
“Als ik nu in de spiegel kijk, dan zie ik het wonder dat liefde heet. Dan zie ik de gouden kans die ik heb gekregen, dan zie ik de nieuwe familie van Boresha. Ik zal mijn hele leven verbonden blijven met deze plek, met dit kindertehuis. Het nieuwe persoonlijke doel in mijn dagboek? Financieel stabiel blijven en het leven vieren zoals het komt. Want dat kan ik nu. Dankzij Stichting Kenya Kinderen…”